به گزارش پایگاه خبری فجر شمال، هم‌زمان با فرا رسیدن شهادت امام هادی(ع)، حجت‌الاسلام موسی مستقیمان مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه مازندران، گفت: شیعه در دوران حضرت هادی(ع) و حضرت عسگری(ع) و در آن شدتِ عمل، روز به ‌روز وسعت پیدا کرد و قوی‌تر شد.

        وی افزود: حضرت امام هادی(ع) در مجموعه‌ی آثار و برکاتی که از ائمّه‌ی هدی(ع) به وی رسیده است، این خصوصیّت را دارا است که در ضمن زیارت، مهم‌ترین فصول مربوط به مقامات ائمّه(ع) را با بیانی وافی و شافی، به ارایه زیباترین تعبیرات پرداخته اند.

        وی ادامه داد: زیارت جامعه کبیره و زیارت امیرالمومنین در روز غدیر نیز که یکی از غُرَر تعبیرات و فرمایشات ائمّه به شمار می رود، از این امام معصوم است.

        مستقیمان توضیح داد: امام هادی (ع) در رویارویی و نبرد با خلفای وقت  در ظاهر و باطن به پیروزی دست پیدا کردند.
       وی در ادامه افزود: در زمان امامت آن بزرگوار، شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آن‌ها، معتز بود که حضرت را به شهادت رسان و خودش هم به فاصله کوتاهی مُرد.

         مسوول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه مازندران  با ارایه این مطلب که این خلفا غالباً با ذلت و خواری به هلاکت رسیدند،  خاطرنشان کرد: تاریخ نشانگر این است که خلفای بنی عباس با توجه به مخالفتشان با شیعیان،  همگی به هلاکت رسیدند، آن هم به گونه ای که یکی به‌دست پسرش، دیگری به دست برادرزاده‌اش و.. تار و مار شدند اما برعکس آن شیعه ماندگار شد.

           وی اذعان داشت: شیعه در دوران حضرت هادی(ع) و حضرت عسگری(ع)، با توجه به  مخالفت، فشار و  شدتِ عمل حاکمان وقت، روز به‌ روز وسعت پیدا کرد و قوی‌تر شد.
          وی اظهارکرد: حضرت هادی(ع) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند، در آن منطقه مزرعه ای داشتند و در آن شهر، به کار و زندگی مشغول بودند. سامرا در واقع مانند یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت.

        مستقیمان در ادامه بیان کرد: امام هادی(ع) با دیدِ یک انسان مبارز به دربارِ متوکّل رفت و مجلسِ شراب او را به مجلس معنویت تبدیل کرد، یعنی او را مغلوب کرد، به‌طوری که در آخرِ حرف‌هایش، متوکّل برای حضرت، عطر آورد و او را با احترام بدرقه کرد.

   مسوول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه مازندران در پایان تصریح کرد: در مبارزه‌ای که شروع‌کننده آن، خلیفه‌ای تندخو و قدرتمند بود، امام هادی(ع) دست به یک جنگ روانی زد، مبارزه‌ای که در آن نیزه و شمشیر کاربُردش را از دست داد.