چاپ

خبرنگار فجر شمال /بانویی از خطه سرسبز مازندران، کاری کرده که آوازه‌اش همه‌جا را پرکرده است. ارثیه پدری‌اش را که می‌توانست به زخم زندگی‌اش بزند و برای رفاه بیشتر فرزندان خود خرج کند به سازمان هلال‌احمر بخشیده تا در شرایط بهتری بتوانند خدمتگزاری کنند. قرار است با هدیه 5میلیارد تومانی فوزیه بابایی، خیر مازندرانی، ساختمانی برای فعالیت‌های هلال احمر شهرستان سیمرغ ساخته شود. اینکه چه انگیزه‌ای باعث شد تا بانوی خیر مازنی دست به چنین کاری بزند، موضوع گزارش ماست.

مامان فوزیه
انگار برایش غریبه نیستی و او سال‌هاست تو را می‌شناسد. از دهانش «مامان جان» نمی‌افتد؛ خاص مادران ایرانی که همه فرزندان این آب و خاک را چون بچه‌هایشان دوست دارند. ساکن شهر سیمرغ است؛ شهری در نزدیکی بابل. خودش آن را «کیاکلا» می‌نامد؛ گویا اسم قدیمی شهر سیمرغ این بوده است. بابایی خانه باصفایی دارد، مثل هزاران خانه زیبای شهر که با درختان نارنج و پرتقال به بهشت کوچکی تبدیل شده‌اند. بیشتر وقتش را به خانه‌داری سپری می‌کند، اما اگر فرصتی باشد به یاری همسر می‌رود. از خانواده‌اش می‌گوید: «2پسر دارم و یک دختر. یکی از پسرها در تهران معلم است، آن یکی هم در اصفهان سکونت دارد و دخترم هنوز ازدواج نکرده و با خودمان زندگی می‌کند.»

مادرم ما را مستقل بار آورده
بهار سال 1398بارش چندروزه باعث آبگرفتگی خیابان‌ها شد و به‌دنبالش سیلی عظیم قامت شهر را در بر گرفت. سیل خانه‌های زیادی را خراب کرده بود. بیش از 6هزار خانه ویران شده و دیگر قابل سکونت نبودند. بابایی می‌گوید: «همه دایی‌ها و خاله‌های من که کنار رودخانه ساکن بودند، خانه‌شان از بین رفت. نه می‌شد رفت‌وآمد کرد و نه مواد خوراکی برای خوردن بود. تا اینکه بچه‌های هلال احمر در اوج ناامیدی مردم از راه رسیدند. جای اسکان درست کردند و موادغذایی به‌دست مردم سیل‌زده رساندند. همه‌شان مهربان بودند و مثل افراد خانواده خود با مردم رفتار می‌کردند. خدمت کردن‌شان خیلی به دلم نشست.»

وقتی سیمرغ را آب برد
او سهم‌الارث خود را که زمین 500مترمربعی است به ارزش 5 میلیارد تومان به سازمان هلال‌احمر هبه کرده است؛ آن هم در شرایطی که پسرهایش مستأجر هستند. زمین می‌توانست بار زیادی از دوش خانواده بردارد،او گفت:‌ «پدرم مرد زحمتکشی بود؛ مهربان و خداترس. خودش دست به خیر بود. از خودش ارث زیادی برای من و دیگر خواهر و برادرهایم به جا گذاشت. یک قطعه زمین هم به من رسید. دوست داشتم برای جبران محبت‌های او کاری کنم؛ برای همین تصمیم گرفتم زمین را برای خودش خیرات کنم. هلال‌احمر شهر سیمرغ مکان مشخصی نداشت. یک ساختمان استیجاری برایش درنظر گرفته بودند؛ البته تا چند سال پیش اصلا هلال‌احمری در این شهر نبود تا اینکه شهر را سیل برد.»

نیروهای امدادی از راهش رسیدند
هم‌اکنون یکی از امدادگرها به شمار می‌آید؛ البته نه اینکه به‌طور مستمر در هلال احمر حضور داشته باشد. او می‌گوید: «من آدم پرمشغله‌ای هستم. هر زمان نیاز به کمک باشد، خودم را به آنجا می‌رسانم.»او می‌گوید:‌ «مساحت زمین ارثی برای ایجاد ساختمان هلال‌احمر کم بود و باقی زمین را همسرم از خواهرم خریداری و به آن اضافه کرد. او مشوق خوبی برای من بوده و هست.در گفت‌وگوی تلویزیونی از پسرم پرسیدند شما ناراحت نشدید که مادرتان زمین را به شما نبخشید؟ او هم جواب داد: مادرم ما را مستقل بار آورده است. ما از بچگی روی پای خودمان بودیم و همراه پدر و مادر. هیچ‌وقت هم چشمداشتی به مال آنها نداشته و نداریم. این کار مادرم کمک زیادی به مردم آسیب‌دیده می‌کند.»مجید اسدی