گروه فرهنگی هنری:  بابلسردر قدیم‌الایام به خاطر وجود مقدس امامزاده ابراهیم «ابوجواب» که در جنوب شرقی این شهر قرار دارد،  مشهدسر  نام گذاری شد.

       

به گزارش پایگاه خبری فجر شمال، حمیدرضا گل محمدی تواندشتی کارشناس تئاتر، در پژوهشی  که در  سال 1374  به عنوان پروژه دانشجویی گرد آوری کرده، آورد است: بابلسر در قدیم‌الایام به خاطر وجود مقدس امامزاده ابراهیم «ابوجواب» که در جنوب شرقی این شهر قرار دارد،  مشهدسر نام گذاری شد، و به همین جهت یکی از مناطق زیارتی و سیاحتی استان مازندران است که همه ساله درایام نوروزو تعطیلات تابستانی تعداد بسیاری از گردشگران ایرانی و خارجی را به خود جذب می‌کند.

وی ادامه می دهد: اطلاق نام «مشهدسر» به این شهر به اعتبار زیارتگاهی است منسوب به امام زاده ابراهیم (ع) ابوجواب که پیش از احداث شهر و بندر در آنجا بوده است. این معنی از تاریخ کتیبه هایی که در امامزاده هست نیز برمی آید، زیرا قدیمی ترین اطّلاعاتی که در کتب تاریخ از شهر «مشهدسر» موجود است متأخر برتاریخ کتیبه های امامزاده است. ظاهراً ناصرالدین شاه نخستین کسی است که از این کتیبه ها یاد کرده است.

          

طبق سفرنامه مازندران استرآباد رابینو صفحه 84 آمده است: «مشهدسر در حدود 12 میلی (20 کیلو متری) شمال غربی بار فروش (بابل فعلی) واقع است. بین مشهدسر و دریا در طرف راست رودخانه یک رشته تپه‌های شنی هست که بر آن فانوس دریایی ساخته‌اند».
بابلسر از سال 1311 از مشهد سر به بابلسر تغیر پیدا کرد. از اقوام مختلف و کتب مستند در باره وجه تسمیه مشهدسر روایاتی نقل شده است که به شرح آن پرداخته می‌شود.

      

پس از شهادت امامزاده مردم  بدن امام زاده را پیدا کرده و در همین مکان دفن می کنند،  اما از اینکه بدن متعلق به چه کسی هست خبر نداشتند، دریا با گذر زمان، سر امام‌زاده را به ساحل پس می‌دهد، مردم با مشاهده سر پی به ماهیت اصلی بدن دفن شده می‌برند و سر را نیز در کنار بدن دفن می‌کنند، از این روز به بعد به خاطر اینکه سر شهادت داد که متعلق به بدن دفن شده است این منطقه مشهد سر نام گرفت.

       

نمای قدیم امام زاده به استناد سفر‌نامه «ملگونف» روسی و کتاب سفرنامه مازندران و استر‌آباد آمده است که بقعه از برجی بلندی است که از گنبد هرمی شکل هشت ضلعی منظمی برخوردار است و دو بنای قدیمی که در شرق و غرب آن بوده تشکیل شد‌ه است و داخل امامزاده در سطح بالای آن گچ بری و مقرنس کاری زیبایی با قرینه‌ سازی در دور تا دور سقف و در قسمت پایین آن کاشیکاری رنگی بوده است.

               

در زمان قدیم مرسوم بوده است که تازه دامادها قبل از مراسم عروسی در غروب آن روز با دوستان خود به محل امام‌زاده آمده  و به زیارت می‌پرداختند و عکسی از آخرین لحظه‌های تجرد خود به یادگار می‌انداختند تا بعد از ازدواج با نظاره‌ای بر عکس تجدید خاطره‌ای به دوران تجرد خود داشته باشند.