چاپ

منطقه آزاد تجاری ـ فن آوری مرکزی بابلسر دولت ها همواره در صدد ایجاد منابع درآمدی پایدار برای خود و توسعه پایدار برای جامعه می‌باشند. اما آنچه این داستان توسعه یافتگی را دچار حوادث جزر و مدی می‌کند، تصمیمات عجولانه و یا دخالت های سیاسی احزاب ذی نفع و گمنامان تاثیر گذار است. منطقه آزاد مرکزی بابلسر، با یک داستان 30 ساله، هنوز در پیچ و خم اداری و سربالایی های تقسیمات قشری قراردارد و شاید هنوز راهی ده ساله را باید طی کند. آن زمانی که از سال 67 شمسی، دولت بصورت مستقیم، تمام هزینه های منطقه های ویژه اقتصادی بندر امیر آباد و نوشهر را تقبل و پرداخت کرد، شاید به نابودی محیط زیست تالاب بین المللی و زیبای میانکاله فکر نکرده بود و شاید هرگز نمی‌دانست که جاده بندری امیرآباد به سمت شهرهای اطراف لقب جاده مرگ را می‌گیرد. امیراباد و نوشهر، صدها برابر، بیشتراز ظرفیت خود، مساحت، امکانات، اسکله، سوله، مخازن نگهداری سوخت، فضای اسکان کارگر، مدیرو کارمند را دارا می باشد. اما با کارکردی ضعیف، مشابه اکثرمناطق ویژه اقتصادی و آزاد کشور. از 9 منطقه آزاد تجاری صنعتی، شاید دو الی سه مورد آن، کارکرد قابل قبول داشته باشند و مابقی، لقب منطقه آزار را گرفته و کارکردی نامعقول ‌ و ضعیف دارند.!؟
اما در بابلسر چه می‌گذرد؟ منطقه آزاد تجاری بابلسر، دارای یک کریدور و آزاد راه شمال ـ جنوب، با آسان ترین و نزدیک ترین جاده ها، به سمت پایتخت و سایر شهرهای ایران، خصوصا 4 استان همجوار می باشد. بابلسر، پایتخت علمی - دانشگاهی، مرکز ثقل کشاورزی و ماهی گیری است. گفتنی اینکه شهرستان بابلسر، پایتخت مبل ایران، بزرگترین تولید کننده توت فرنگی - نیشکر - کیوی و پسته دریایی در ایران، با تولیدی های بزرگ مرغ و پرورش ماهی های استخوانی - گرم آبی و سرد آبی، بزرگترین مرکز استوصال خاویار جهانی (مروارید سیاه)، بزرگترین تولید کننده - صید ماهی کیلکا و بزرگترین مزارع سبزیجات محلی، انواع مرکبات نایاب - با کیفیت و دارویی است. در این شهر زیبای ساحلی، با نمادهای زیبا و جاذب توریست گردشگری - بوم گردی - گردشگر درمانی، علاوه بر سایر مراکز درمانی، یک مرکز بزرگ سرطان شناسی نیز فعال است. بابلسر، دارای بزرگترین مراکز تفریحی، از جمله شهرک تفریحی فدک، کوثر، مرضیه و مجموعه تفریحی - غذا خوری - هتل و اقامتگاه‌های متنوع (میزبان) و دارای بزرگترین رودخانه خاورمیانه است که دقیقا از وسط شهرعبور می‌کند. در کنار این همه پتانسیل های زیبا، مدرن و در عین حال ممتاز، باید شهرک های صنعتی، تولیدی های بزرگ و نزدیکی به شهرهای دارای مراکز تولیدی متنوع و دارای تجار شناخته شده بین المللی را نیز باید نام برد . حال سوال اینجاست که چرا دولت، از دادن امتیازات زیر ساختی مورد نیاز یک منطقه آزاد سالم، گسترده و استاندارد طفره می‌رود؟ آیا کارکرد منطقه آزاد بابلسر در آینده، کمتراز منطقه آزاد بندر امیراباد و نوشهر خواهد بود؟ آیا منطقه آزاد بابلسر، قصد آسیب رسانی به محیط زیست، بیشتراز آنان را درمنطقه دارد؟ مسلما با حضور جامعه دانشگاهی و افراد اندیشمند و فرهیخته شهر، استان و بزرگان با تجربه، سرمایه گذاران، دلسوزان شهر و ذینفعان علاقمند به توسعه، آبادانی، ترویج سرمایه های مستمر در لوای توسعه فضاهای زیستی، این منطقه آزاد، اشتباهات و کم کاری ها و شتابزدگی های دیگر مناطق را نخواهند داشت. و اینکه دراین برهه از زمان، که توسعه در تمامی جوانب و اشتغال جوانان تحصیل کرده و مستعد، در اولویت نیاز این شهر و استان می باشد، می‌طلبد تا دولت سریعا اقداماتی را در این خصوص انجام دهد. حال پیشنهاد منطقه آزاد معین یا منطقه آزاد مستقل، هرکدام معایب و مزایا و راهکارهای خاص خود را می‌طلبد. اما برای فنس کشی ‌ و خرید زمین های باقی مانده مورد نیاز چپکرود تا میرود، احداث زیر ساخت هایی از جمله آب، برق، گاز، جاده، مخابرات، اینترنت پرسرعت، ساختمان های اداری، گمرکی و .... نیاز به حمایت های مالی گسترده است که جزء وظایف ذاتی دولت و اولین اقدامات گسترده مورد نیاز می باشد. دولت در این برهه و با همایشی که در تاریخ 6 آذر ماه سال 1402 شمسی در دانشگاها مازندران برگزار کرد، این شبهه را در بین مردم بوجود آورد که آیا این، یک نشست تبلیغاتی وانتخاباتی میباشد؟ ویا واقعا در پشت این حضور، یک قصد و هدف جدی وجود دارد ؟ پاسخ به سوالات مردم عام، مدیران شهری، ذینفعان و سرمایه گذاران استانی، داخلی و خارجی و پاسخ به سوالات جامعه دانشگاهی، از نیازهای مبرم احداث و استقرار این منطقه آزاد خواهد بود. و اینکه فاصله گذاری بین نشست ها، نبود همبستگی، نبود تفاهم بین سرمایه گذاران، ذی‌نفعان، عاملان اصلی و اولیه‌ این درخواست و نامفهوم بودن نقش اصلی دولت در این استقرار، خود یک معضل برای وضعیت کنونی محسوب می‌شود که باید توسط نمایندگان اقشار نام برده، به حل و فصل کشیده شود و اینکه جامعه دانشگاهی، با عجله و بدون تامل، در پی تقسیم وظایف اداری اقدام کرده اند و در باطن نیز هیچ اعتقادی به این مهم ندارند، خود جای سوال دارد! نمی‌شود این وضعیت یک بام و دو هوا را برای مردم توضیح داد و در عین حال اشتیاق و استقبال را در مردم تزریق کرد. پیشنهاد نگارنده این است: اولا یک نشست، بین جامعه دانشگاهی، ذینعان سرمایه گذار، مسببین اولیه این اتفاق مبارک که از سال 1372، نامه نگاری ها، رفت و آمد، جلسات گسترده با هزینه های شخصی خود انجام داده اند و بالغ بر دهها رئیس و مدیر عامل منطقه آزاد کشوررا ملاقات کردند و با تمام شهرهای استان و نمایندگان آنها رایزنی فرمودند داشته باشیم، سپس بعد از تفاهم اولیه، به فکر تامین منابع مالی احداث و راه اندازی منطقه آزاد تجاری مرکزی بابلسر باشیم. هدف باید توسعه صادرات و گستردگی تولید و اشتغال بومی و توسعه گردشگری و مقاصد درآمد زایی دولتی و ملی و مردمی باشد.
سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد معصومه حسین زاده